‘Yorgunum dostlar yorgunum, yorgun’

Ramazan GÜNTAY

E-Posta : ramazan.guntay@gmail.com

Sevgili dostum, bu kez sana yazmayalı çok uzun zaman oldu.

Birçok kez bilgisayarın başına oturdum, bir şeyler yazayım diye…
Ama ne yazık ki olmadı, yazamadım.
O ana kadar içimde biriktirdiklerim bir anda silinip gitti.
Sonra fark ettim ki, ben yorulmuşum.

Öyle bir yorulmuşum ki, hiçbir şeyden zevk almaz olmuşum.

Neden dersen, hem kişisel olarak, hem toplum olarak, hem de ülke olarak öylesine olumsuzluklar yaşamışız ki, bütün bunlar içimizdeki yaşama sevincini de silip götürmüş ne yazık ki…

İbrahim Dizlek, bu durumumuzu:

“Acılar içinde geçiyor dertli ömrüm

Dayanacak gücüm kalmadı, yorgunum yorgun

Ne yapsam iki yakam bir araya gelmiyor

Hırkam yırtık, pabuç delik, ben yorgunum, yorgun”

şeklindeki dizeleriyle çok güzel anlatmış.

DERT ÇEKMEKTEN KURTULAMADIK

Sevgili dostum;

Sana daha önce de söylediğim gibi bu topraklarda yaşayanların hepsi dert çekmiş, derdine derman bulamamış ve yüreğindekileri şiirlere, ağıtlara, türkülere dökmüş. O yüzden dikkat edersen türkülerimizin hemen hepsinde bir acı, bir keder anlatılır. Müziği hareketli ve neşeli de olsa içinde mutlaka bir sıkıntı barındırır.

Geçtiğimiz hafta sonunda kardeşimle Ankara ve Antalya’ya gittik.

Oradaki birkaç dostla bir arada olmak biraz beni canlandırdı. Ama dönünce aldığım haberler yine yüreğimi yaktı.
Kimi dünyaya kapılarını kapatmış, kimi de sağlık sorunlarıyla mücadele ediyor.
Elimden gelse ben de dünyaya kapılarımı kapatacağım ama şartlar buna müsaade etmiyor dostum…
Yine şiirlerde buldum kendimi.
Dizlek yine bir şiirinde;

“Ne can bildiğim dostlardan hayır var nede yardan vefa

Deli etti beni haksız yere çektiğim bu cefa

Son bulsun acılarım hiç olmazsa bir defa

Belim bükük, yürek ezik, ben yorgunum yorgun”

diyor sevgili dostum…

MUTLU GÜNLER SAYILI

Evet sevgili dostum, ne yazık ki, onca çile çektiğimiz bu dünyada yüzümüzün güldüğü, keyfimizin yerinde olduğu günler sayılıdır.
Umarım bundan sonra yine yüzümüz güler, keyifli ve mutlu günler yaşarız. Ve yine İbrahim Dizlek’in “Yorgunum” adlı şiirinin bir bölümüyle veda ediyorum sana…
Hoşça kal sevgili dostum…

“Bir yanımda yoksulluk bir yanımda ayrılık

Ne yana döneyim kanadım kırık

Bunca derdi bunca yükü taşıyamıyorum artık

Mertek çürük, tavan delik, ben yorgunum yorgun

Bir tutam sevgi dilenmekten

Her sayfada elenmekten

Namerde hedef gösterilmekten

Yorgunum dostlar yorgunum yorgun”