ÖĞRENCİ EVLERİ

Güler GÜRÇAY

E-Posta : haberci12@gmail.com

Ülkemizin yarınına dönük güven duygusu, toplumun büyük çoğunluğunun paylaştığı bir inançtır. Toplumun büyük çoğunluğu, demokratik siyaseti ideolojik kamplaşma yöntemi olarak değil hizmet yarışı olarak görmektedir.
Son dönemlerde ülkemizde, kadın ve erkek ilişkileri evlilik ve aile üzerine tartışmalar başladı. Derken, 18 yaşını geçmiş üniversite talebelerinin ev yaşam alanlarının karmamı ayrımı olması gerektiği tartışması muhafazakarlık ve liberalliğin sosyal meselelere bakış açısının farklılığından kaynaklanan söz konusu oldu. Anladığım kadarıyla, bu tartışma basit bir hayat biçimine müdahale veya laiklik-şeriat tartışması değil.

 Şu bir gerçek ki, özellikle modernleşme durumu önde olan toplumlarda boşanma oranları artıyor. Aileler küçülüyor, doğurganlık oranı azalıyor, evlenme yaşı büyüyor, evlilik dışı ilişkiler ve nikahsız birliktelikler artıyor. Üzülerek yazıyorum, bu bizim ülkemizde de yaşanmaktadır.
Maalesef Türkiye'de de nüfus artış hızı azaldı.
Buna mukabil, muhafazakarlar ve liberaller arasında esas ayrışma ise aile değişimi sosyal politikaların müdahale edip etmeme konusudur.
Batıda sosyal politika müdahalelerinin en başta gelen örneği; nüfus artışını hızlandırmak ve  kadınları doğurmaya teşviktir.

          Kadınların çalışma saatlerinin kısaltılması, alkol ve sigara kullanımına düzenleme getirme, kadına ekonomik ve sosyal haklar getirme v.s.
Dünyadaki bütün  muhafazakar partilerin anlayışıyla uyumlu iktidarlar bunu uygulamaktadır. Bunun yanında, bazı liberal aileler bu tür değişimden memnun değil. Ben, bir fert, bir anne ve Türkiye'de aile kültürüne saygı duyan bir kadın olarak öğrenci evlerinde karma yaşayan öğrenci hayatına asla ve asla saygı duymam, tasvip etmem. Hayatta kalmak, zorluklara, sıkıntılarla, yokluklarla olur ki bunu öğrenciler için bilhassa yazıyorum, mücadele ile kaimdir, kutsaldır. İster tepki ve eleştiri alayım, ister gerici ve örümcek kafalı olayım,  bu ülkenin bir yaşam koşulu var, kültürü var, dengesi var..
Batıya özenti hayatları alt üst etti. Teknoloji bile aileyi ve gençliği yalnızlığa mahkum etti.

          Bu ailelerin ve gençlerin, bizi biz eden değerleri bir an önce görmesi dileğiyle...